سقوط

آنگاه که با غرورت، غرورم را می‌شکنی
کاخ آرزوهایم فرو می‌ریزد
سقوط از اوج انسانی
سقوط در دامن جدایی
افسوس که راهی جز این نیست
آنگاه که شمع عشق را خاموش می‌کنی
شادی‌هایم فراموشی می‌شود
سقوط از اوج زیبایی
سقوط در دامن تنهایی
افسوس که راهی جز این نیست

(۳٠ دسامبر ۲٠۱۲ میلادی، درسدن)

از دل‌نوشته‌های مهديزاده کابلی