هوای پرواز

در هوای بارانی
از کوچه‌های گل‌آلود می‌آیم
با گام‌های خسته،
تا دریچه‌ی بگشایم
به‌سوی فردا، یک نفس راه است

«هوا هوای پرواز است
کاش در قفس باز باشد
بال بگشایم
تا اوج آسمان یک نفس راه است»[۱]

در هوای بارانی
حال حالی پرواز است
کاش بالم نشکسته باشد
تا بال بگشایم
به‌سوی آزادی، فقط همین راه است

(۲٠ ژانویه ۲٠۱۲ میلادی، درسدن)

از دل‌نوشته‌های مهديزاده کابلی

پی‌نوشت‌ها

---

[۱]- این چهار بیت اقتباس شده است.

عطر گل محبت

دختر نازنینم ماریا جان صوفی‌زاده، سروده‌ی زیبا سرود که آن را با تغییراتی اصلاح کردم و برایش تقدیم می‌دارم:

بنويسيد حرفی بر ديوار سكوت،
عشق سرمايه دل انسان پیر است
بنشانيد بر لب‌ها، لبخند قشنگ،
آیۀ غم وسوسه شيطان عالم‌گیر است
گر غصه بيايد امروز سراغ من و تو،
بدانيد كه شادی فردا چه بسا دير است
بسازيد راهی به‌سوی خورشید مهرورز،
چون فضا اینجا بسی دلگیر است
تا ابد راه به‌سوی عشق و راستی برید،
بوی گل آنجا، عطر شبگیر است
بكاريد به‌هر خانه‌ای دل تخم گلی،
كه فقط بوی گل محبت همه‌گیر است!

(ششم ژانویه ۲٠۱۲ میلادی، درسدن)

از دل‌نوشته‌های مهديزاده کابلی