عطر گل محبت

دختر نازنینم ماریا جان صوفی‌زاده، سروده‌ی زیبا سرود که آن را با تغییراتی اصلاح کردم و برایش تقدیم می‌دارم:

بنويسيد حرفی بر ديوار سكوت،
عشق سرمايه دل انسان پیر است
بنشانيد بر لب‌ها، لبخند قشنگ،
آیۀ غم وسوسه شيطان عالم‌گیر است
گر غصه بيايد امروز سراغ من و تو،
بدانيد كه شادی فردا چه بسا دير است
بسازيد راهی به‌سوی خورشید مهرورز،
چون فضا اینجا بسی دلگیر است
تا ابد راه به‌سوی عشق و راستی برید،
بوی گل آنجا، عطر شبگیر است
بكاريد به‌هر خانه‌ای دل تخم گلی،
كه فقط بوی گل محبت همه‌گیر است!

(ششم ژانویه ۲٠۱۲ میلادی، درسدن)

از دل‌نوشته‌های مهديزاده کابلی