شعری که هرگز نسرودم
برای آن دو چشم سیاه بود
دلی که به کس نسپردم
مال آن یک لبخند زیبا بود
آنچه، دل ز کف
و هوش ز سرم برد
از آن طرز خرام
و از آن یک لحظه نگاه بود
هرگز نتوان حاشا کنم اینجا
هر چه عاشقانه سرودم
برای آن قاصدک دلبربا بود
(۳ ژانویهٔ ۲٠۱۳ میلادی، درسدن)
از دلنوشتههای مهديزاده کابلی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر